درود 

حقیقتش اینه که نوشتن مطلب برای وبلاگ خصوصا اگر روی موضوع خاصی متمرکز باشه، غیر از وقت و حوصله نیاز به تمرکز و البته هنر نوشتن هم داره که من این آخری رو که هیچ وقت و اون سه تای دیگه رو هم مدتها نداشتم؛ ولی بالاخره تصمیم گرفتم یه پست بدهم و کمی گرد و غبار این وبلاگ رو بگیرم. از دوستانی هم که هر از گاهی به من سر می زنند، عذر می خوام به خاطر غیبت طولانی.

و اما ...، شاید یکی از مهمترین دغدغه های مهاجران متخصص کار باشد. در این مورد حیاتی دوستان زیادی مطلب نگاشته اند که من از میان آنها این سری و این را بیشتر می پسندم. حالا حدود یک ماه است که به صورت تمام وقت در تخصص خودم ( حوزه IT ) مشغول شده ام و به نظرم رسید نکات کلیدی ( از دیدگاه خودم) جهت استفاده احتمالی دوستان در حوزه IT و یا تخصصهای دیگر را در این پست بیاورم:

توصیه 1  - شاید از جمله کسانی باشید که از ابتدای شکل گرفتن بحث مهاجرت، پیش خودتان ( یا احتمالا دوستان ) عنوان کرده اید که می روم و هر کاری شد می کنم تا خودم را جا بیاندازم. توصیه می کنم در مورد این موضوع خوب فکر کنید و با خودتان صادق باشید، وجود یا عدم وجود چنین روحیه ای در شما شاید هیچ دلیل خاصی نداشته باشد ولی تاثیر مستقیمی بر برنامه ریزی شما و بودجه بندی تان دارد.

توصیه 2 - در شرایط بد اقتصادی( شاید هم همیشه)، توصیه می کنم فکر روز آخر و مبادایتان را از همان ابتدا جامه عمل بپوشانید. به عنوان مثال اگر می خواهید بعد از سه ماه دنبال کار گشتن، سراغ کار کژوال بروید، توصیه می کنم از همان ابتدا و به صورت موازی این کار را انجام دهید.

نکته اول : منظور از کار کژوال، انجام کار غیر تخصصی  مثل کار کردن در فروشگاه ها، توزیع غذا درب منازل و یا نقاشی ساختمانی است. گفتم نقاشی چون ایرانی های زیادی در این صنف هستند و امکان یافتن کار در آن بیشتر است.

نکته دوم : همانطور که گفتم انجام چنین کارهایی کاملا به روحیه فرد بستگی دارد. دلیل من برای پرداختن به آن فقط بیان واقعیتهایی است که ممکن است راهگشا باشد.

نکته سوم : معمولا در کارهای کژوال هم تسلط زیاد به زبان متداول مردم عادی و همچنین سابقه مرتبط طلب می شود، بنابراین به دست آوردن آنها خیلی هم سهل الوصول نیست. البته این موضوع در زمان بحران اقتصادی بسیار مشاهده شده است چون افراد واجد شرایط تری به دنبال کار بودند و طبیعتا در رقابت، معمولا تازه واردین حذف می شوند.

توصیه 3 - نحوه نگارش رزومه( Resume ) ، نامه پوششی( Cover Letter ) و موجود دیگری به نام Selection Criteria که برای گرفتن شغل در ادارات دولتی الزامی است، واجد پیچیدگی هایی است که کاملا به زمان و مکان ارایه آنها بستگی دارد. در این زمینه :

نکته اول : راهنمایی دوستان با تجربه مشابه شما چه در استرالیا یا کشورهای دیگر مثل آمریکا و کانادا گرچه مفید است اما لازم است خودتان به طور جدی با آن درگیر شده و برای کلمه کلمه آنها توجیه آماده کنید.

نکته دوم : در صورت امکان که بستگی به زمان ورود و برنامه ای که در توصیه اول عرض کردم، دارد، حضور در کلاسهای SKILLMAX و یا ( EFE ( English For Employment توصیه می شود. حضور در این کلاسها علاوه بر مهارتهایی که خواهید آموخت، ( به شرطی که خودتان هم بخواهید) باعث مواجهه آرام آرام شما با زندگی و کار در یک محیط با فرهنگهای متنوع می گردد. این کلاسها توسط موسسات AMES و TAFE و گاها به صورت رایگان برگزار می گردند.

نکته سوم : به هر شکل با توجه به فرهنگ کاری متفاوت ایران و استرالیا و گاها استفاده از ترمینولوژیهای متفاوت حتی در موضوعات فنی، لازم است رزومه شما و ملحقات آن کارفرما را از میزان تجربه و نقش شما در سازمانهای قبلی آگاه سازد.

توصیه 4 - ارسال رزومه و نامه پوششی یکسان برای همه آگهیهای کاری اصلا توصیه نمی شود. لازم است روی هر ارسال تامل شده و رزومه customize شده برای هر درخواستی تهیه و ارسال شود. حالا اگر شما در چند شاخه هم تخصص داشته و دنبال کار بگردید، مسئله را پیچیده می نماید.

نکته اول : لازم است ردپایی کاملی از ارسال رزومه هایتان داشته باشید، چون برای هر کدام توضیح مجزایی دارید و در اولین مکالمه تلفنی باید روی آن حضور ذهن داشته باشید.

نکته دوم : اگر مثل من دوست دارید همه چیز حتی نام فایلهای رزومه تان مرتب شده و ورژن بندی شده باشند، حواستان باشد که این نظم فقط برای خودتان راهگشا است و فایل ارسالی شما نباید تعداد رزومه های ارسالی شما را لو بدهد.

نکته سوم : در مورد ارسال رزومه به تعداد زیاد (Broadcast) یا انتخابی ( Selective) - این واژه ها  اختراع خودم هستند - بستگی به حوزه تخصصی شما دارد، اگر در حوزه های عامتر مثل Programming دنبال شغل هستید، شاید روش اول و اگر حوزه های خاصتری را دنبال می کنید روش دوم توصیه می شود. 

ادامه دارد ...

بدرود