مادر

درود

رفت و رها شد از رنجی که می کشید

      رفت بی آنکه به او بگوییم چقدر دلتنگش هستیم

            رفت و ما را با حسرت دلتنگیهایش تنها گذاشت 

                 رفت و ما را تنها گذاشت

                       آرمید بدون اینکه دیگر دردی داشته باشد و چهره اش آرام بود 

                              و او را به همان خاکی سپردیم که بدان تعلق داشت

                                       امید که کماکان نگاهش اما نه نگران، نگاهبانمان باشد

زندگی دفتری از خاطره هاست

          یک نفر در دل شب

               یک نفر در دل خاک 

                    یک نفر همدم خوشبختی هاست

                         یک نفر همسفر سختی هاست

                              چشم تا باز کنیم عمرمان می گذرد 

                                      ما همه همسفریم

بدرود 

وضع زبان چطوره ؟!

درود
برای نوشتن این پست کلی فکر کردم که چه جوری شروع و چه جوری تمومش کنم. امیدوارم حالا که دست به کی برد شدم یه چیز قابل قبولی ( در حد نمره 12 ) در بیاد. با اینکه اصلا سرحال نیستم ولی نوشتن شاید کمی مسکن باشه.
من خودم به شخصه، ایران که بودم تنبلی ام میومد زبانم را قوی کنم و همیشه یه جورایی رفع تکلیفی با موضوع برخورد می کردم تو چند تا سفر و دوره ای هم که رفته بودم گلیم که چه عرض کنم، موکت خودم رو یه جوری از آب بیرون کشیده بودم. خوب طبیعتا الان مجبورم انرژی بیشتری بذارم. اما یادتون باشه اگر کلاسهای جورواجور رفته باشید و خودتون را با فیلم و سریال دیدن و BBC دیدن و ... هم اشباع کرده باشید، باید خودتون رو برای pardon گفتنهای پی در پی آماده کنید. اینو گفتم چون ممکنه بعضی از دوستان در برخوردهای اول شاکی بشوند که چرا لهجه american یا british شون اینجا مسموع نیست. یادمون باشه تو ایران خودمون هم آدمهای تو خیابون، فروشندگان مغازه ها و ... مثل گویندگان اخبار صحبت نمی کنند. نتیجه اخلاقی اینکه بر اساس میزان دانش زبانتون یه زمان startup برای خودتون درنظر داشته باشید. یادمون هم نمی ره که برای استفاده از زبان در محیط و برقراری ارتباط علاوه بردانش زبان، باید کمی هم در مورد فرهنگ این مملکت بدونیم.
اما توصیه هایی که شاید برای دوستان در راه مناسب باشه، استفاده از پادکستهای رادیو ABC استرالیا است که شما را اندکی با لهجه استرالیایی آشنا می کنه. بعد از اومدن هم اعتماد به نفس فراموش نشه، اگر زوج هستید سعی کنید ارتباط برقرار کردن با محیط را share کنید و خلاصه مدام خودتون رو در معرض شنیدن و صحبت کردن قرار دهید.
این روزها با همسر جان به کلاسهای skillmax که برای مهاجران دارای PR رایگان است می رویم؛ کلاسهایی در مورد رزومه نویسی و آداب یافتن کار و رفتار در محیط  کار است، اما در واقع بهانه ای برای پیشرفت زبان. البته اونجا ممکنه آدم دچار اعتماد به نفس زیادی بشه چون چینی هایی را می بینید که دو سال اومدن و نصف شما هم بلد نیستند، صحبت کنند؛ البته از حق نگذریم این بندگان خدا فقط وضع speaking شون خرابه و تو بقیه skill ها خصوصا listening خوبند. من بدجوری رفتم تو نخشون و احتمالا برداشتهام راجع بشون رو در یک پست خواهم آورد.

نتیجه : به جای انتظار کشیدن و چپ و راست چک کردن سایت مهاجرت و زنگ زدن به وکیل که چی شد و دنبال کردن اخبار انتخابات و forward کردن ده باره ایمیلهای به شدت تکراری که فقط آدرس خودت 2 بار توش اومده ( این لیست کارهای خودمه ) به زبانتون بیشتر برسید.

مردی که زیاد می دانست ولی عمل نمی کرد

بدرود

با ايران چه جوري تماس بگيريم

درود
پس از ورود يکي از سرويسهايي که به آن نياز خواهيم داشت تماس با ايران است و احتمالا هر يک از دوستان يک دوجين سورس خوب سراغ دارند ولي من هم تجربياتي داشتم که براتون ذکر مي کنم :
1 - استفاده از yahoo MSG يا skype که براي شخص طرف تماس شما محدوديتهايي ايجاد مي نمايد ولي  ( خصوصا skype ) ابزارهاي مناسبي هستند و با سرعت اينترنت dialup تهران ( حتي با  تصوير ) هم چندان مشکل هم ندارند.
2 - استفاده از نرم افزارهايي مثل FreeCall  يا PennyTel که باز هم نياز به نصب روي سيستم دارد و ضمنا بايد مبلغي را بابت هر Call به صورت ثابت يا بر اساس طول مکالمه پرداخت. FreeCall، پانزده يورو در ابتدا از کارت شما کسر مي کند و براي هر تماس با تلفن ثابت تهران، 7 سنت (يورو) و در ساير موارد 13 سنت ( يورو) به ازاي هر دقيقه محاسبه مي نمايد. اما PennyTel از روش آبونمان استفاده مي نمايد. هردوي اين روشها از کيفيت بالايي در مکالمه برخوردار نيستند و گاهي تاخير بيش از حد باعث کلافه شدن شما مي شود. راستي در Freecall  شما تماس رايگان با آمريکا، کانادا و داخل سيدني هم خواهيد داشت.
3 - و اما آخري همون کارت تلفن خودمون است که مخصوص ارتباط با ايران است و عموما از بقاليها قابل تهيه هستند. سه نوع کارت را ما و دوستان تست کرديم، راضي بوديم: Orange ، باران و Family . نه دلار مي پردازيد و صاحب ده دلار اعتبار ( معادل 200 تا 250 دقيقه ) مي گرديد، البته هزینه Call داخلی نبايد فراموش شود. صدا عالي و به قول فروشنده افغاني مثل بلبل ميشه باهاش حرف زد.
راستي اگر يه وقت خواستيد با ارسال يک پيامک کسي را سورپرايز کنيد، در SmsIran ، ثبت نام کنيد تا 20 پيامک رايگان است.
پانوشت : يک دوست عزيزي که در کانادا زندگي مي کند، نصيحت کرد اخبار ايران را به دلايل مختلف دنبال نکن و سرت به کار خودت باشه ولي نشد. از اخبار سياسي که بگذريم از علاقه ورزشي نمي شه گذشت. اين خبر و اين خبر رو ديدم و اين ويديو را هم، کلي حرصم در اومد و دلم هواي جنجالهاي عادل را کرد ... کمپين بود ما هم هستيم فقط توش خشونت نباشه.( الحاقیه یک روز بعد )
بدرود