مهاجرت نامه

خدمات درمانی عمومی Medicare

دارندگان ویزاهای اقامت دائم مشمول خدمات درمانی عمومی یا medicare می شوند. پس از ورود به استرالیا از جمله اولین اقداماتی که هر فرد انجام می دهد، ثبت نام در دفاتر مدیکر و دریافت کارت مربوطه است. با داشتن این امکان، دارندگان این پوشش درمانی می توانند از کلینیکهای درمانی دولتی به صورت رایگان استفاده کنند و ضمنا استفاده از امکاناتی مثل رادیولوژی، سونوگرافی، آزمایشات مختلفی که به صلاحدید پزشک عمومی (GP) تجویز می شود و امکاناتی دیگر مثل استفاده از مشاوران روان درمانی و ... در این قالب می گنجند که خیلی از آنها در مراکزی که به صورت Bulk Billing  سرویس می دهند قابل انجام است و برخی از آنها در مراکزی انجام می شود که بعد از پرداخت توسط شخص و گرفتن رسید می توان بخشی از مبلغ پرداختی را در مراکز medicare (یا به صورت آنلاین ) ادعا (Claim) نمود.

لازم به ذکر است که خدمت مدیکر برای اشخاصی که شاغل نیستند رایگان است. اما افراد دارای شغل لازم است در پایان سال مالی و در زمان Tax Return، یک و نیم درصد درآمدشان ( حقوق منهای هزینه هایی که قابل برگشت هستند ) را تحت عنوان Medicare Levy  به دولت بپردازند.

چنانچه فرد مجرد درآمدی بالاتر از 77000 دلار و خانواده ای درآمد بالاتر از 154000 دلار در سال داشته باشند و از بیمه خصوصی با پوشش بیمارستانی برخوردار نباشند می بایست یک درصد دیگر از درآمدشان را تحت عنوان Medicare Levy Surcharge  یا MLS به دولت بپردازند.

خدمات درمانی خصوصی Health Insurance

جراحیهای خاص، بهره مندی از بیمه در خدمات دندانپزشکی و استفاده از امکانات بیمارستانهای خصوصی و مواردی از این دست در پوشش medicare نمی گنجند. اشخاصی که علاقمند به استفاده از این خدمات باشند و یا تمایلی به پرداخت MLS نداشته باشند لازمست از بیمه خصوصی استفاده نمایند.

دولت برای تشویق افراد به استفاده از بیمه های خصوصی دارای پوششهای بیمارستانی تخفیفی تحت عنوان Private Health Insurance Rebate را قائل می گردد که برای افراد زیر 65 سال میزان آن 30 درصد است.

دولت سیاست تشویقی دیگری به نام (Lifetime Health Cover (LHC را برای افراد در نظر گرفته است که به نظر من در واقع سیاست تنبیهی است! چنانچه بعد از اول جولای در سی و یکمین سال تولد، فردی تصمیم به استفاده از بیمه خصوصی با پوشش بیمارستانی بگیرد، می بایست به ازای هر سال 2 درصد اضافه تر حق بیمه بپردازد. جذابیت این سیاست برای مهاجرین این است که مهاجر در هر سنی که وارد شود، در سال ورودش از این تخفیف برخوردار می شود. مثلا اگر فرد در سن 35 سالگی وارد شود، سال اول می تواند با هزینه اولیه بیمه خصوصی را تهیه کند و اگر بیش از یکسال از اولین ورود فرد بگذرد، و مثلا در 37 سالگی تصمیم به تهیه این بیمه بگیرد می بایست 14 درصد اضافه تر بپردازد.

بیمه گذاران زیادی از جمله HCF، Medibank ، MBF و .. بیمه خصوصی را ارایه می دهند و پس از مراجعه به هر یک از آنها می توان از محصولات از پیش تعریف شده شان (Product) یا به صورت انتخابی از خدمات بیمارستانی و غیر بیمارستانی شان یک ترکیب customize شده را تهیه نمود. معمولا Package های آماده ایشان به صرفه تر و کاربردی تر هستند.

نکات :

1 - برای استفاده از بیمه خصوصی پس از تهیه آن لازم است به زمان Waiting Period دقت شود. هر خدمتی از خدمات غیربیمارستانی مثل دندانپزشکی، زایمان و جراحیهای مختلف ممکن است به محض تهیه بیمه در چتر پوششی بیمه قرار نگیرد. مثلا برای استفاده از پوشش زایمان این زمان 12 ماه است یعنی پس از یکسال که بیمه تهیه شده باشد چنانچه فرد بخواهد از خدمات زایمان در بیمارستان خصوصی استفاده کند، مجاز خواهد بود(تولد بچه باید بعد از 12 ماه باشد) .

2 - در برخی موارد برای زوجها مناسب تر است که بیمه خصوصی را به صورت دو بیمه تک نفره ( نه خانوادگی ) تهیه نمایند. این نکته می بایست در هنگام تهیه بیمه از آژانس مورد نظر سئوال شود.

سعی کردم همه موارد و اصطلاحات مربوطه را در این متن بیاورم اگر موردی تکمیلی به نظرتان رسید حتما خبر دهید تا در متن بگنجانم.

پی نوشت 1 ( بعدا اضافه شده است ) : با شرحی که رفت ممکن است به نظر برسد که تهیه بیمه خصوصی ضروری است. در صورتی که کاملا اختیاری است و شخص می تواند اصلا آن را تهیه نکند.

پی نوشت 2 ( بعدا اضافه شده است ) : در سال اول ورود معمولا از طرف دولت نامه ای دریافت می شود که پایان زمان برخورداری از LHC را گوشزد می نماید.

بدرود