درود

ایران که بودم تقریبا سالی یکبار سری به سازمان انتقال خون می زدم و خون می دادم. به نظرم کار مثبت و انسان دوستانه ای است. از آنجا که گروه خونی من O- است بسیار هم مورد استفاده قرار می گیرد. وقتی به استرالیا مهاجرت کردم سعی کردم همین روال را ادامه بدهم. با توجه به سوانح مختلفی که برای مردم خصوصا موج سوارها و غواصها پیش می آد و تعدادشون هم کم نیست نیاز به خون و فرآورده های خونی زیاده. 

روال مشابه ایرانه و هیچ تفاوتی نداره. پرکردن یک فرم، معاینه توسط پرستار بعد عملیات خون گیری یا پلاسما و دست آخر هم قسمت خوب ماجرا که بخور بخوره.

دو تا تفاوت با ایران دارند یکی اینه که می شه اینترنتی - از اینجا - وقت گرفت و رفت و دومی اینه که وقتی 84 روز از اهدای خون می گذره - که از نظر پزشکی می شه دوباره خون داد- به شما تلفن می کنند و شما رو می اندازند تو رودربایستی که پاشو بیا خون بده. همین جوری تو این 20 ماهه من 3 بار خون دادم!

آمار سایتشون می گه در استرالیا از هر 3 نفر، 1 نفر به خون احتیاج داره در حالی که از هر 30 نفر 1 نفر خون می ده.

گفتم اینو اینجا بنویسم شاید یکی علاقمند شد بره خون بده.

البته نه به این شکل!

بدرود